Veni, vidi, sjedi, jedi

Biti na Adi Bojani, osim nudističke plaže na ostrvu turistima koji se upute u ovaj kraj, od Ulcinja udaljen desetak kilometara nudi još jednu privilegiju: nazaboravno uživanje u svim jezerskim, rečnim i morskim specijalitetima ugostitelja i ribara Miška Lekovića, koji je davne 1991. godine na srpskom kraku Bojane, s desne strane napravio prvi riblji restoran. Miško kaže i prvi riblji restoran u Crnoj Gori.

Izgled restorana, teško je opisati rečima jer su u njegov enterijer Miško i supruga, koja sa njim vodi posao, ideje, znanje i rad ulagali već skoro dve decenije.

- Posebno u dugim zimskim danima. Ove zime napravili smo predivnu zavesu od školjki nanizanih na konac – priča Miško. Goste na ulazu dočekuje natpis koji govori sve i pre nego što uđete unutra i sednete za sto, od kojih je svaki uz vodu: “Veni, vidi, sjedi, jedi”. Svaki gost koji u restoran ulazi prvi put, ostaje bez daha zatečen igrom svetlosti koja baca predivne odbleske na kristalne čaše postavljene na ukusno aranžiranim stolovima.

- Najveće bogatstvo restorana su nam gosti. I taj natpis sa ogledalom u kome se gost ogleda postavljen je na ulazu u restoran – priča Miško.

Po želji, iskusni stari ribar svakog gosta je spreman da pre ručka brodićem povede u obilazak Ade i njenog ušća u more.